dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  The Daughters of Danaus

Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Horace 65 B.C.–8 B.C.

The Daughters of Danaus

MERCVRI, nam te docilis magistro

mouit Amphion lapides canendo,

tuque, testudo, resonare septem

callida neruis,

nec loquax olim neque grate. nunc et

diuitum mensis et amica templis,

dic modos, Lyde quibus obstinatas

adplicet auris,

quae uelut latis equa trima campis

ludit exsultim metuitque tangi

nuptiarum expers et adhuc proteruo

cruda marito.

tu potes tigris comitesque siluas

ducere et riuos celeris morari;

cessit immanis tibi blandienti

ianitor aulae

Cerberus, quamuis furiale centum

muniant angues caput eius atque

spiritus taeter saniesque manet

ore trilingui;

quin et Ixion Tityosque uoltu

risit inuito, stetit urna paulum

sicca, dum grato Danai puellas

carmine mulces.

audiat Lyde scelus atque notas

uirginum poenas et inane lymphae

dolium fundo pereunits imo

seraque fata,

quae manent culpas etiam sub Orco.

inpiae nam (quid potuere maius?),

inpiae sponsos potuere duro

perdere ferro.

una de multis face nuptiali

digna periurum fuit in parentem

splendide mendax et in omne uirgo

nobilis aeuom,

‘surge,’ quae dixit iuueni marito,

‘surge, ne longus tibi somnus unde

non times detur; socerum et scelestas

falle sorores:

quae uelut nactac uitulos leaenae

singulos, eheu, lacerant: ego illis

mollior nec te feriam neque intra

claustra tenebo.

me pater saeuis oneret catenis,

quod uiro clemens misero peperci,

me uel extremos Numidarum in agros

classe releget:

i pedes quo te rapiunt et aurac,

dum fauet nox et Venus, i secundo

omine et nostri memorem sepulcro

scalpe querelam.’