dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  Exordium to a Poem on Hunting

Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

M. Aurelius Olumpius Nemesianus circa 260 A.D.

Exordium to a Poem on Hunting

VENANDI cano mille uias hilarisque labores

discursusque citos, securi proelia ruris,

pandimus. Aonio iam nunc mihi pectus ab oestro

aestuat: ingentis Helicon iubet ire per agros,

Castaliusque mihi noua pocula fontis alumnus

ingerit et late campos metatus apertos

imponitque iugum uati retinetque corymbis

implicitum ducitque per auia, qua sola numquam

trita rotis. iuuat aurato procedere curru

et parere deo: uiridis en ire per herbas

imperat: intacto premimus uestigia musco;

et, quamuis cursus ostendat tramite noto

obuia Calliope facilis, insistere prato

complacitum, rudibus qua luceat orbita sulcis.

nam quis non Nioben numeroso funere maestam

iam cecinit? quis non Semelen ignemque iugalem

letalemque simul nouit de paelicis astu?

quis magno recreata tacet cunabula Baccho,

ut pater omnipotens maternos reddere mensis

dignatus iusti complerit tempora partus?

sunt qui sacrilego rorantis sanguine thyrsos

(nota nimis) dixisse uelint, qui uincula Dirces

Pisaeique tori legem Danaique cruentum

imperium sponsasque truces sub foedere primo

dulcia funereis mutantis gaudia taedis.

Byblidos indictum nulli scelus; impia Myrrhae

conubia et saeuo uiolatum crimine patrem

nouimus, utque Arabum fugiens cum carperet arua

iuit in arboreas frondis animamque uirentem.

sunt qui squamosi referant fera sibila Cadmi

stellatumque oculis custodem uirginis Ius

Herculeosque uelint semper numerare labores

miratumque rudis se tollere Terea pinnas

post epulas, Philomela, tuas; sunt ardua mundi

qui male temptantem curru Phaethonta loquantur

exstinctasque canant emisso fulmine flammas

fumantemque Padum, Cycnum plumamque senilem

et flentis semper germani funere siluas.

Tantalidum casus et sparsas sanguine mensas

condentemque caput uisis Titana Mycenis

horrendasque uices generis dixere priores.

Colchidos iratae sacris imbuta uenenis

munera non canimus pulchraeque incendia Glauces,

non crinem Nisi, non saeuae pocula Circes,

nec nocturna pie curantem busta sororem:

haec iam magnorum praecepit copia uatum,

omnis et antiqui uulgata est fabula saecli.

nos saltus uiridisque plages camposque patentis

scrutamur totisque citi discurrimus aruis

et uarias cupimus facili cane sumere praedas;

nos timidos lepores, inbellis figere dammas

audacisque lupos, uulpem captare dolosam

gaudemus; nos flumineas errare per umbras

malumus et placidis ichneumona quaerere ripis

inter harundineas segetes faelemque minacem

arboris in trunco longis perfigere telis

implicitumque sinu spinosi corporis erem

ferre domum; talique placet dare lintea curae,

dum non magna ratis, uicinis sueta moueri

litoribus tutosque sinus percurrere remis,

nunc primum dat uela notis portusque fidelis

linquit et Adriacas audet temptare procellas.

mox uestros meliore lyra memorare triumphos

accingar, diui fortissima pignora Cari,

atque canam nostrum geminis sub finibus orbis

litus et edomitas fraterno numine gentis,

quae Rhenum Tigrimque bibunt Ararisque remotum

principium Nilique uident in origine fontem;

nec taceam, primum quae nuper bella sub Arcto

felici, Carine, manu confeceris, ipso

paene prior genitore deo, utque intima frater

Persidos et ueteres Babylonos ceperit arcis,

ultus Romulei uiolata cacumina regni;

imbellemque fugam referam clausasque pharetras

Parthorum laxosque arcus et spicula nulla.

haec uobis nostrae libabunt carmina Musae,

cum primum uultus sacros, bona numina terrae,

contigerit uidisse mihi: iam gaudia nota

temporis inpatiens sensus spretorque morarum

praesumit uideorque mihi iam cernere fratrum

augustos habitus, Roman clarumque senatum

et fidos ad bella duces et milite multo

agmina, quis fortis animat deuotio mentis:

aurea purpureo longe radiantia uelo

signa micant sinuatque trucis leuis aura dracones.

tu modo, quae saltus placidos siluasque pererras,

Latonae, Phoebe, magnum decus, heia age suetos

sume habitus arcumque manu pictamque pharetram

suspende ex humeris, sint aurea tela, sagittae,

candida puniceis aptentur crura coturnis,

sit chlamys aurato multum subtegmine lusa

conrugesque sinus gemmatis balteus artet

nexibus, implicitos cohibe diademate crinis.

tecum Naiades faciles uiridique iuuenta

pubentes Dryades Nymphaeque, unde amnibus umor,

adsint et docilis decantet Oreadas Echo.

duc age, diua, tuum frondosa per auia uatem:

te sequimur, tu pande domos et lustra ferarum.

huc igitur mecum, quisquis percussus amore

uenandi damnas litis rabidosque tumultus

ciuilisque fugis strepitus bellique fragores

nec praedas auido sectaris gurgite ponti.