dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  Rursus bella moues?

Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Horace 65 B.C.–8 B.C.

Rursus bella moues?

INTERMISSA, Venus, diu

rursus bella moues? parce, precor, precor.

non sum qualis eram bonae

sub regno Cinarae. desine, dulcium

mater saeua Cupidinum,

circa lustra decem flectere mollibus

iam durum imperiis: abi,

quo blandae iuuenum te reuocant preces.

tempestiuius in domum

Pauli purpureis ales oloribus

commissabere Maximi,

si torrere iecur quaeris idoneum;

namque et nobilis et decens

et pro sollicitis non tacitus reis

et centum puer artium

late signa feret militiae tuae,

et, quandoque potentior

largi muneribus riserit aemuli,

Albanos prope te lacus

ponet marmoream sub trabe citrea.

illic plurima naribus

duces tura lyraeque et Berecyntiae

delectabere tibiae

mixtis carminibus non sine fistula;

illic bis pueri die

numen cum teneris uirginibus tuom

laudantes pede candido

in morem Salium ter quatient humum.

me nec femina nec puer

iam nec spes animi credula mutui

nec certare iuuat mero

nec uincire nouis tempora floribus.

sed cur heu, Ligurine, cur

manat rara meas lacrima per genas?

cur facunda parum decoro

inter uerba cadit lingua silentio?

nocturnis ego somniis

iam captum teneo, iam uolucrem sequor

te per gramina Martii

campi, te per aquas, dure, uolubilis.